30 Αυγούστου 2012

O Παραμυθατζής


Με παραμύθια μεγάλωσα, με ιστοριούλες γεμάτες διδάγματα. Έτσι επέλεξαν οι δικοί μου να με κάνουν να ψηλαφίσω τη ζωή πριν μπω για τα καλά στον αγώνα της.  Κάτω από δυο πελώρια πλατάνια, σε ένα τραπέζι γεμάτο φρούτα και εδέσματα με συντροφιά τα άστρα του ουρανού που άκουγαν και αυτά μαζί με μένα παραμύθια θερινής νυκτός από το στόμα δυο γερόντων που έχουν στιγματίσει τη ζωή μου. Μια ανεκτίμητη πνευματική κληρονομιά και ένα δώρο. Η ικανότητα να σχηματίζεις εικόνες μόνος σου, με τη φαντασία σου να επιστρατεύει πινέλα και μπογιές για να μετατρέψει τις λέξεις σε μαγεία.


Πολλά από τα παραμύθια που μου είπαν τα έχω ξεχάσει. Μα όσα θυμάμαι, για να συνεχίσω να τα θυμάμαι θα τα αναρτώ κατά καιρούς εδώ, στο αρχείο του «Παραμυθατζή». Να δημιουργήσω ένα αρχείο παραμυθιών, από αυτά που μου αφηγήθηκαν, μέχρι αυτά που διάβασα και άλλα που φαντάστηκα. Να ξεκινήσω λοιπόν;

Μια φορά και έναν καιρό….






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου