Το μυστικό

     Mια φορά και έναν καιρό σε έναν τόπο μακρινό σε ένα επιβλητικό παλάτι ζούσε μια πριγκίπισσα εκθαμβωτική. Πέρασαν τα χρόνια και ήρθε ο καιρός η όμορφη πριγκίπισσα να επιλέξει τον άνδρα που θα την συντρόφευε στη ζωή της. Η πριγκίπισσα όμως ήταν πολύ απαιτητική και δεν την ικανοποιούσε κανείς. Την επισκέφτηκαν βασιλείς και πριγκιπόπουλα, πλούσιοι έμποροι, που προσπάθησαν να την δωροδοκήσουν με στολίδια και χρυσάφια. Η πριγκίπισσα ήταν ανένδοτη. Θα έδινε την καρδιά της μόνο σε αυτόν που θα την κατακτούσε με την πρώτη ματιά.

Ο καιρός περνούσε και κάνεις δεν φαινόταν ικανός να κατακτήσει την καρδιά της. Γεμάτη απορία, με ένα αίσθημα κενού μέσα της, βγήκε μια Αυγουστιάτικη βραδιά στον κήπο του παλατιού να απολαύσει το ολόγιομο φεγγάρι. Περπάτησε κάτω από τα πελώρια δέντρα μέχρι που εξαντλήθηκε. Αποφάσισε να ξαποστάσει κάτω από μια βελανιδιά.

Ξάφνου άκουσε απέναντι της, πίσω από έναν θάμνο μια όμορφη φωνή. Ακολούθησε τον ήχο της, σα νήμα που την οδήγησε πίσω από το θάμνο. Αντίκρισε μια σκιά και όσο πλησίαζε τόσο η σκιά αποκτούσε πιο καθαρά χαρακτηριστικά. Κοντοστάθηκε. Βρισκόταν μπροστά σε έναν υπέροχο νεαρό ντυμένο με ένα ολόχρυσο πουκάμισο. Η καρδιά της σκίρτησε. Τα μάγουλά της κοκκίνισαν, και ένα δάκρυ κύλησε από τα γαλανά της μάτια. Ήξερε πως αυτός ήταν ο άνδρας που επρόκειτο να την συντροφεύσει στη ζωή της.

Πλησίασε δειλά και τον ρώτησε. «Ποιος είσαι;»

« Το όνομά μου είναι Αστρίτης» της απάντησε αυτός.

«Αστρίτης; Τι περίεργο όνομα! Πρώτη φορά το ακούω» είπε η πριγκίπισσα.

« Είναι το ίδιο ασυνήθιστο με μένα. Είναι το όνομα ενός φιδιού και μου το έδωσαν γιατί είμαι φίδι».

« Τί εννοείς;»

« Εννοώ πως φέρω μια κατάρα όμορφή μου πριγκηπέσα. Φέρω μια τρομερή κατάρα από τη στιγμή που γεννήθηκα. Μια κατάρα που με κάνει κάθε μέρα να μετανιώνω για την ύπαρξή μου.»

« Μα πως είναι δυνατόν να είσαι φίδι; Είσαι εδώ, μπροστά μου, τόσο ζωντανός, τόσο όμορφος, γεμάτος ζωή και πάθος;» Αποκρίθηκε η πριγκίπισσα.

« Θα ήθελες να ακούσεις την ιστορία μου, την ιστορία ενός φιδιού που έχω να σου διηγηθώ;»

Η πριγκίπισσα έγνεψε καταφατικά και ο νέος την έπιασε απαλά από το χέρι και άρχισε να της διηγείται την ιστορία του.

« Η μητέρα μου ήταν μια καταπληκτική γυναίκα. Φιλότιμη, όμορφη, γλυκιά, εργατική. Λάτρεψε τον πατέρα μου από την πρώτη στιγμή. Ερωτεύτηκαν και έγιναν ζευγάρι μα δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν καρπό από τον έρωτά τους. Τα χρόνια περνούσαν μα το πολυπόθητο παιδί που θα επιστέγαζε την αγάπη τους δεν ερχόταν. Η μητέρα μου μαράζωνε. Ο πατέρας μου εξοργιζόταν. Στράφηκαν στον ουρανό, όπου με ικεσίες παρακαλούσαν για ένα παιδί, ένα βρέφος. Η λαχτάρα της μητέρας μου ήταν τόσο μεγάλη που έφτασε να ζητήσει ένα παιδί ακόμα και αν αυτό ήταν φίδι.»

Το πρόσωπο της πριγκίπισσας ζάρωσε. Μια απορία σφηνώθηκε στο νου της μας δεν την ξεστόμισε. Το όμορφο παλικάρι συνέχισε την ιστορία του.

« Ε λοιπόν οι ικεσίες της μάνας μου καρποφόρησαν και γεννήθηκα εγώ. Μα δε γεννήθηκα με ανθρώπινη μορφή, αλλά ως φίδι. Ένα φίδι που τη νύχτα παίρνει ανθρώπινη μορφή. Η μητέρα μου με δέχθηκε, με αγάπησε πολύ. Το ίδιο και ο πατέρας μου. Και κάποια στιγμή δέχθηκα και εγώ τον εαυτό μου και ας ήταν τόσο διαφορετικός από τους άλλους. Μα πέρα από τον εαυτό μου έπρεπε να συνηθίσω και κάτι ακόμα. Έπρεπε πάντα να φορώ αυτό το ολόχρυσο πουκάμισο. Η μοίρα μου είναι συνδεδεμένη μαζί του. Αν το πουκάμισο αυτό χαθεί, χάνομαι μαζί του και εγώ. Σου εμπιστεύομαι το μυστικό μου γιατί από την πρώτη στιγμή που σε είδα σε αγάπησα, σε λάτρεψα, σε εμπιστεύτηκα. Το μυστικό αυτό είναι η μοίρα μου. Τώρα η μοίρα μου είναι στα χέρια σου.»

Η πριγκίπισσα σα να μην άκουσε ποτέ πως ο όμορφος άνδρα ήταν ένα φίδι, αποκρίθηκε συγκινημένη « Και εγώ σε αγαπώ, σε αγάπησα από την πρώτη στιγμή που σε είδα».

Οι ετοιμασίες του γάμου δρομολογήθηκαν. Οι γονείς της πριγκίπισσας έμαθαν έντρομοι για τη φύση του αγοριού μα η αμετανόητη και πανίσχυρη αγάπη του κοριτσιού τους προς τον νέο έκαμψε κάθε τους αντίσταση. Η μέρα του γάμου έφτασε. Το φίδι δέσποζε στο κεντρικό τραπέζι δίπλα στην όμορφη νύφη. Κοιτούσε τις πομπές και τους χορευτές με τα σχιστά του μάτια, όλο ευχαρίστηση. Ήταν απόλυτα ικανοποιημένος και συνάμα ανήσυχος. Στο τέλος της βραδιάς συνάντησε τον βασιλιά και του εξήγησε πως έπρεπε να δημιουργηθεί ένα υπόγειο αυλάκι ώστε να μπορεί να επισκέπτεται ανενόχλητος τη γυναίκα του, δίχως να πέσει θύμα κάποιου περαστικού. Η επιθυμία του ικανοποιήθηκε, οι εργασίες ξεκίνησαν και το αυλάκι σύντομα ολοκληρώθηκε.

Ο βασιλιάς ήταν σίγουρος πως η κόρη του θα μετάνιωνε για την επιλογή της. Ήταν άλλωστε αυτή του η ελπίδα ένας από τους λόγους που τον έκανε να δεχθεί δίχως πολλούς δισταγμούς αυτόν το γάμο. Ωστόσο η αγάπη της κόρης του φαινόταν κάθε μέρα να μεγαλώνει. Αυτό τον εξόργιζε. Κατσαμ βασιλιάς να έχει για γαμπρό του ένα φίδι. Αδιανόητο. Αποφάσισε λοιπόν να στείλει τη γυναίκα του στο σπίτι της κόρης του, ώστε να καταλάβει τι είναι αυτό που κρατά την κόρη της τόσο ερωτευμένη.

Η βασίλισσα που και η ίδια δεν άντεχε να βλέπει ένα φίδι στο πλευρό της κόρης της επισκέφθηκε την κόρη της γεμάτη δώρα και ευχές για μια ζωή ευτυχισμένη.

«Αγαπημένο μου παιδί, σε βλέπω τόσο ευτυχισμένη και χαίρομαι. Λάμπεις από ευτυχία και χαρά. Σε αγαπά ο άνδρας σου, σου προσφέρει αυτά που περίμενες;

«Αυτά και ακόμα περισσότερα μητέρα» εξομολογήθηκε η μικρή πριγκίπισσα. Μα το λαμπερό της πρόσωπο σιγά σιγά άρχισε να εξασθενεί και η λάμψη άρχισε να φανερώνει ένα νοσταλγικό μειδίαμα.

« Μητέρα μου , είμαι πολύ ευτυχισμένη δίπλα στον Αστρίτη, μα δεν το αντέχω όταν μεταμορφώνεται σε φίδι. Θα ήθελα να τον κρατάω για πάντα δίπλα μου, να ακουμπώ το ανθρώπινο δέρμα του, να κοιτάζω το ανθρώπινο πρόσωπό του, να φιλώ τα ανθρώπινά του χείλη. Τον θέλω για πάντα άνθρωπο. Μα είναι αυτό το καταραμένο πουκάμισο».

Η μητέρα βρήκε την ευκαιρία να λυτρώσει το παιδί της από την κακή της τύχη. Με ύπουλα τερτίπια γέλασε την κόρη και την ανάγκασε να ξεφουρνίσει το μυστικό που της είχε εμπιστευτεί το φίδι για το πουκάμισο. Ήταν τόσο τυφλωμένη από το μίσος της για το φίδι που θα έκανε τα πάντα για να το εξολοθρεύσει. Έτσι συμβούλεψε την μικρή της κόρη να κάψει το πουκάμισο, να το ισοπεδώσει όσο ήταν νύχτα και αυτός κοιμόταν, ώστε ο άνδρας της να μείνει για πάντα άνθρωπος.. Η όμορφη πριγκίπισσα όλο εμπιστοσύνη στην σοφή βασίλισσα ακολούθησε τη συμβουλή της. Το βράδυ περίμενε το φίδι να φανεί από τον σωλήνα, να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο. Τον τάισε έναν εξαίσιο φαγητό και κίνησαν για ύπνο. Η κόρη έμεινε ξάγρυπνη και λίγο αργότερα ξεγλίστρησε από την αγκαλιά του συζύγου της, ξεκλείδωσε το μπαούλο όπου έκρυβε το χρυσό πουκάμισο, το περιέλουσε με λάδι και πέταξε πάνω του την φλόγα του τέλους.

Το βλέμμα της στράφηκε στον άνδρα της. Αυτός σιωπηλός είχε ανοίξει τα μάτια του και την κοιτούσε. Σιωπηλός μα γεμάτος πόνο, πόνο που αποτυπωνόταν στα δυο του μάτια, εξαφανίστηκε. Μεταμορφώθηκε σε ένα πουλί και χάθηκε. Το μόνο που άφησε πίσω του ήταν μια στάλα αίμα που έτρεξε από τη μύτη του και άφησε το αποτύπωμά του στο σεντόνι.

Η κόρη πάγωσε. Πέρασε καιρός για να αντιληφθεί πως είχε χάσει για πάντα την αγάπη της. Απαρηγόρητη, έγινε οξύθυμη, κυρίως απέναντι στους γονείς της. Τους μίσησε όπως μίσησε και τον εαυτό της. Ένα μίσος που της έτρωγε την ψυχή. Δεν άντεξε πια. Κοίταξε στον ουρανό και ευχήθηκε να γίνει και αυτή ένα πουλί για να μπορέσει να αναζητήσει τον αγαπημένο σύζυγό της. Η φύση άκουσε την επιθυμία της, είδε τον πόνο στην καρδιά της , σπάραξε και την έκανε πουλί. Και αυτή ταξίδεψε σε κάθε έθνος, σε κάθε σύννεφο, σε κάθε ουρανό. Απελπίστηκε μα δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε να ταξιδεύει, να ψάχνει. Μέχρι που έφτασε σε έναν παράδεισο και είδε την όψη μια θεϊκής ύπαρξης να την χαιρετά, να την καλωσορίζει.

Από δω καλό μου πουλί» της είπε. Έλα να σε ξεναγήσω στον όμορφο κήπο μου. Και το πριγκιπικό πουλί μπήκε δίχως δισταγμό. Δεν είχε τίποτα να χάσει. Η θεϊκή ύπαρξη της έδειξε γενναιόδωρα όλα τα δέντρα, όλα τα πλάσματα του κήπου του. Μα την ματιά της πριγκίπισσας τράβηξε ένα πουλί στεναχωρημένο, αποτραβηγμένο από όλα τα άλλα. Ένα πουλί που αιμορραγούσε από την μύτη του, αίμα και δάκρυ.

«Τι είναι αυτό εκεί» ρώτησε η πριγκίπισσα όλο απορία τον θεό. «Γιατί το πούλι αυτό είναι τόσο στεναχωρημένο;»

«Α, αυτό το πουλί εκεί» απάντησε γελώντας η ύπαρξη. «Αυτό το πουλί έκανε ένα λάθος και μου ζήτησε το ίδιο να πληρώσει. Μου ζήτησε να του επιβάλλω την τιμωρία να αιμορραγεί για πάντα από τη μύτη, ώστε ίσως κάποιος κάποια στιγμή συγκινηθεί και καταλάβει το δράμα του».

«Ποιο είναι το λάθος του;»

«Εμπιστεύτηκε μια όμορφη κοπέλα που ερωτεύθηκε, της είπε το μυστικό του και αυτή τον πρόδωσε με συνέπεια να τον σκοτώσει».

Η πριγκίπισσα κατάλαβε. Πλημμυρισμένη από δάκρυα κοίταξε ντροπιασμένη τον θεό και ομολόγησε αυτό που από ώρα είχε καταλάβει « Αυτό το πουλί είναι ο άντρας μου».

« Ναι» αποκρίθηκε μονολεκτικά η θεϊκή ύπαρξη και της έδειξε το στενοχωρημένο πλάσμα που αιμορραγούσε και αγνοούσε την ύπαρξή τους.

Η πριγκίπισσα παρουσιάστηκε μπροστά στον Αστρίτη, τον αγκάλιασε, του ζήτησε συγχώρεση και τον φίλησε όπως ποτέ στο παρελθόν. Πώς μπορούσε να μην την συγχωρέσει παρά την προδοσία που είχε υποστεί; Πώς μπορούσε να μην ανταποκριθεί στα φιλιά της. Συνδέθηκαν σε ένα αιώνιο, παντοτινό φιλί και έμειναν έτσι για πάντα ενωμένοι, απαλλαγμένοι από κάθε φθορά.

Ηθικό δίδαγμα;