23 Σεπτεμβρίου 2012
2 Σεπτεμβρίου 2012
Για τον ανθρωπάκο του Βίλχεμ Ράιχ
Το ρούφηξα το βιβλίο αυτό, πραγματικά. Γιατί; Γιατί ο Ράιχ μου μιλάει στον β' ενικό σα να με ξέρει. Και με ξέρει. Μου δείχνει ,περιγραφικά και ολοκληρωμένα, σημάδια του εαυτού μου, που αρνούμαι να δω στον καθρέπτη. Μοιράζεται μαζί του το δράμα της ζωής του, εμπειρίες κάποιες από τις οποίες αισθάνομαι πως τις έζησα και εγώ.
Κηδεύοντας τις ιδεολογίες
Καιρό ήθελα να γράψω κάτι για τις ιδεολογίες. Γιατί πάντα πίστευα στην χρησιμότητά τους, στην δύναμή τους να αλλάξουν τον κόσμο άλλες φορές προς το καλύτερο και άλλες φορές προς το χειρότερο. Άλλες με εξέπλητταν, άλλες με συγκινούσαν και με ενθουσίαζαν, ορισμένες με τρόμαζαν. Υπήρξαν ιδεολόγοι σπουδαίοι που έπραξαν θαυμάσια πράγματα και άλλοι που διέπραξαν εγκλήματα για να υπηρετήσουν τα πιστεύω τους. Ο μεγαλύτερος ιδεολόγος άλλωστε υπήρξε ο Χίτλερ. Μόνο που η ιδέα του ήταν αυτή μιας καθαρής φυλής και της μισαλλοδοξίας, του σωβινισμού και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Η δύναμη των ιδεών είναι τεράστια και είναι θαυμάσια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)